افتاده ام در کنج ویران افتاده ام گریان ونالان
من بر سرم آن سایه طوبا ندارم شامیا میگن من دیگه بابا ندارم
من کودکی سه سالم من غرق آه ونالم
تنها وبی پناهم رحمی کنین به حالم
بابا حسین کجایی مردم ازین جدایی
بابا تویی بود ونبودم بابا ببین روی کبودم
دشمن مرا میزد پدر با هر بهانه
با نیزه و با سیلی و با تازیانه
بابا ببین پاهامو اشکای تو چشامو
گوشواره ای ندارم بابا ببین گوشامو
بابا حسین کجایی مردم ازاین جدایی
بابا بیا در این خرابه بابا ببین قلبم کبابه
با پای پر از آبله من را دواندند
بابا به پشت قافله من را کشاندند
قلبم چه بی قراره دردم چه بیشماره
می خوام که پاشم اما پاهام توون نداره
بابا حسین کجایی
مردم از این جدایی
تا که رسیدی پیش دختر کنج خرابه شد منور
بابا سرت اینجا ولی برگو تنت کو دستت کجا گشته پدر انگشترت کو
قدم ببین خمیده موهای من سپیده
بامن بگو پدر جان کی حنجرت بریده
بابا حسین کجایی
مردم از این جدایی
کلمات کلیدی:
